وقتی افراد با یک موقعیت آسیب‌زا و خطرآفرین مواجه شده دچار ترس می‌شوند یعنی زمانیکه بتوانند یک رخداد آسیب آفرین را پیش‌بینی کنند دچار اضطراب می‌شوند و اضطراب در مقابل مداخلات آسیب‌رسان یک امر طبیعی است.
زمانی از اضطراب به‌عنوان یک مسئله صحبت می‌کنیم وقتی است که اضطراب منجر به تنش و اشکال در روابط و مختل شدن رفتار طبیعی فرد شده است این افراد نمی‌توانند حل مسئله کرده و راهبرد مطلوب با چنین حادثه‌ای که احتمال وقوع داردرا به کار بگیرند و دچار ترس و دستپاچگی می شوندو پیوسته منتظر اتفاق و حادثه بدی هستند و ظاهرشان نیز هراسان شده و این منجر به پرخاشگری و خشمگین شدن می شود و در رفتارشان با خانواده و اطرافیان دچار چالش می‌شوند .
وقتی رفتار این افراد را در رابطه با اضطراب بررسی می کنیم می‌بینیم یک ارتباط بسیار تنگاتنگ و مستقیم میان اختلال اضطرابی و اشکال در رابطه اولیه در خانواده است، با توجه به پژوهش‌ها به نظر می‌رسد خانواده به‌عنوان پیکره زیربنایی تربیت و تشکل یابی شخصیت فرد می‌تواند زمینه‌ساز اختلالی چون اختلال اضطرابی باشد.
و نوع برخورد و واکنش و ارتباط افراد با خانواده زمینه ساز پنهان کردن علائم و درگیر شدن با بیماریست.
احساس عدم امنیت و عدم اعتماد نسبت به اطرافیان است که فضای امن روانی ایجاد نمی شود که افراد بتوانند در مورد علائم بیماری صحبت کنند یعنی یک رابطه غیر ایمن بین فرد و خانواده است یعنی فرد مراقبت و توجه و‌محبت کافی دریافت نمی کند و او احساس آشفتگی و سرگشتگی می کند.
وقتی به روابط اولیه آن‌ها با والدشان دقت کرده می‌فهمیم مشکلاتی در این ارتباط وجود دارد در زندگی پرمشغله امروزی می‌بینیم افراد فقط کنار همدیگر زندگی می‌کنند و هرکدام در پیله شخصی خودشان در یک خوابگاه و استراحتگاه به سر می‌برند و تعاملات عاطفی کافی میان افراد خانواده وجود ندارد.
خانواده واقعی خانواده‌ای است که روابط افراد توأم با محبت و مراقبت و نظم است و اگر چنین باشد می‌توان یک رابطه ایمن و توام با امنیت فراهم شود و مانع از شکل‌گیری اضطراب شود و اگر چنین نباشد می‌تواند زمینه مسائل دیگر را فراهم کند.

بنابراین عواملی که باعث پنهان کردن علائم و‌درگیر شدن کرونا و ایجاد اضطراب می شود
۱- عدم فضای امن روانی
۲- عدم بستر مناسب گفتگو کردن
۳-عدم روابط امن
۴- ترس از طرد شدن
۵- ترس از تنهایی
۶- ترس از دست دادن روابط مهم
۷-حس مجرم بودن فرد
۸-عدم همدلی و همراهی
۹-نقش خانواده درکنترل و مدیریت اضطراب کرونا
۱۰- عدم آگاهی و دانش از بیماری کرونا
ودر نهایت باید گفت با افزایش اطلاعات و آگاهی و دانش افراد جامعه در تمام زمینه های روانشناختی ، مهارت های ارتباطی از روابط بین فردی و گروهی و مهارت های اجتماعی و مهارت حل مسئله و آموزش های مقابله با اضطراب و استرس و آگاهی از علائم و درگیر شدن به بیماری کرونا می توان به کاهش و‌کنترل بیماری و سلامت روانی افراد کمک کرد

فاطمه شیخ کلاهدوز
روانشناس بالینی
رواندرمانگر – زوج درمانگر- خانواده درمانگر – مشاور